هدف اصلی وب سرویس‌ها ایجاد راه ارتباطی میان سرور و کلاینت بر اساس استانداردهای مشخص است. برای اینکه این رابط ها، عملکردی یکسان در سیستم‌های مختلف داشته باشند، باید از این استانداردها پیروی کنند. این رابط‌ها از پروتکل‌های استاندارد پرکاربرد در دنیای وب پیروی می‌کنند. این پروتکل‌ها عبارتند از :

• (XML (eXtensible Markup Language : زبان XML نوعی زبان نشانه گذاری قابل گسترش است. از این زبان به منظور انتقال اطلاعات به صورت متن در بین وب سرویس‌ها استفاده می‌شود.
• (SOAP (Simple Object Access Protocol : روشی برای انتقال اطلاعات در وب سرویس‌ها است که از استانداردهای زیادی پیروی می‌کند. این پروتکل برای انتقال اطلاعات با سطح امنیتی بالا مناسب است و کاملا قابل اطمینان می‌باشد. پیاده سازی وب سرویس‌های مبتنی بر پروتکل SOAP از پیچیدگی بیشتری برخوردارند. استفاده از این پروتکل در سرویس‌های توزیع شده (distributed systems) کاربرد بیشتری دارد.
• (WSDL (Web Service Description Language : به منظور استاندارد سازی انتقال اطلاعات در وب سرویس‌ها ایجاد و توسعه داده شد. همه رابط هایی که از این استاندارد استفاده می‌کنند، دارای یک فایل XML هستند که در آن روش به کارگیری این پروتکل شرح داده شده است. این استاندارد روش ارتباط بین وب سرویس و کلاینت را مشخص می‌ کند.
• (UDDI (Universal Description, Discovery and Integration : این استاندارد امکان معرفی و ثبت وب سرویس‌ها را برای برنامه نویسان و شرکت‌ها فراهم می‌کند. این پروتکل یک فایل XML است که وب سرویس‌ها به منظور اتصال به یکدیگر از طریق آن تعیین مکان می‌شوند. به عبارتی دیگر UDDI فهرستی از وب سرویس‌ها است که در آن نوع و نحوه دسترسی آن‌ها مشخص شده است.